Η ιστορία του Makoto Nakamura

O Makoto Nakamura είναι έως τώρα ο μοναδικός άνθρωπος που έχει κερδίσει το ανοιχτό πρωτάθλημα σε δύο συνεχόμενα παγκόσμια τουρνουά καράτε.

Ο πρώτος τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή κατακτήθηκε όταν κέρδισε το 2^Ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καράτε. Ήταν ένας θρίαμβος της σκληρής δουλειάς, της αποφασιστικότητας και της αφοσίωσης στο καράτε που συνέβαλαν στην απόκτηση του τίτλου. Ένα μοναδικό, καθοριστικό σημείο στη ζωή του ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι είχε πραγματοποιήσει το όνειρό του, είχε γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής.

Εντούτοις , αυτό ήταν μόνο η αρχή ενός μεγαλύτερου ονείρου, και μετά το 14^Ο Παν-Ιαπωνικό Τουρνουά Καράτε ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους διαγωνισμούς καράτε. Με απόλυτη αφοσίωση , τότε, αποφάσισε να κατευθύνει όλη του την ενέργεια στην ανάπτυξη του παραρτήματος Hyogo Kyokushin Karate. Γρήγορα διορίστηκε υπεύθυνος της περιοχής Hyogo από τον Mas Oyama και παρόλο που κατεύθυνε όλη του την ενέργεια στο να αναπτύξει το παράρτημα Hyogo, σύντομα έλλειψε στους ανθρώπους που τον θαύμαζαν. Πολλοί άνθρωποι λυπήθηκαν από την απόσυρσή του από τα τουρνουά και εξαιτίας της μη συμμετοχής του στο διαγωνιστικό καράτε, εκείνοι που τον είχαν δει να συμμετέχει σε τέτοια τουρνουά , αλλά δε γνώριζαν πολλά για αυτόν εκτός αγωνιστικών χώρων, θεώρησαν ότι αποσύρθηκε τελείως από το καράτε.

Τα πράγματα, ωστόσο, δεν ήταν όπως έδειχναν. Απρόσμενα προβλήματα καραδοκούσαν στο παρασκήνιο. Κατά τη διάρκεια του γάμου του Nakamura ήρθε αντιμέτωπος με μια έκπληξη, η οποία άλλαξε τη μοίρα του. Ο ιδρυτής του Kyokushin, Mas Oyama δρούσε σαν μεσάζων σε όλη τη διάρκεια του γάμου του Nakamura. Στον Mas Oyama δόθηκε η τιμή της απόδοσης του γαμήλιου λόγου για το νιόπαντρο ζευγάρι, κατά τον οποίο αναμενόταν να τους συγχαρεί. Αντί , όμως, να τους συγχαρεί ο Mas Oyama άρχισε να κατηγορεί τον κ. Nakamura μπροστά σε όλους τους παρευρισκομένους, ντροπιάζοντάς τον και επιπλήττοντάς τον. Ο Mas Oyama ανέφερε : « Ντροπή σου που παντρεύτηκες και αποσύρθηκες πριν από το 3^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά» και τελικά απαίτησε από τον κ. Nakamura: «Να συμμετέχεις στο 3^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά. Να μην κάνεις τις Χριστουγεννιάτικες και τις Πρωτοχρονιάτικες διακοπές σου μέχρι την ολοκλήρωση του τουρνουά». Ήταν μια διαταγή που καθήλωσε όλους τους συγγενείς και τους φίλους που παρευρίσκονταν. Τα λόγια του ήταν μαχαίρι στην καρδιά του Nakamura, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο αφοσιωμένους μαθητές του. Ήταν τέτοια η δύναμη που ασκούσε ο Mas Oyama στον Nakamura που ένιωσε πως ήταν καθήκον του να τιμήσει τον Mas Oyama και να θυσιάσει τη νιόπαντρη ζωή του, γεγονός που τον συνέθλιψε. Με τη φλόγα που του ενέπνευσαν τα λόγια του Mas Oyama προπονούνταν δέκα ώρες την ημέρα προετοιμαζόμενος για το 3^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά.

Φυσικά, ο Nakamura όφειλε να εκπληρώνει και τις υποχρεώσεις του απέναντι στο παράρτημα που είχε δουλέψει τόσο σκληρά για να δημιουργήσει και ενώ συμμετείχε στο Τουρνουά Καράτε της Δυτικής Ιαπωνίας το 1983 έσπασε τον καρπό του σπάζοντας ένα τσιμεντόλιθο, έξι μήνες πριν την επερχόμενη έναρξη του 3^ου Παγκόσμιου Τουρνουά.

Το σπάσιμο ήταν αρκετά σοβαρό και τον Οκτώβριο του 1983 έβγαινε από το νοσοκομείο μετά από μια διορθωτική επέμβαση, απομένοντας μόνο τρεις μήνες μέχρι το τουρνουά. Άρχισε την προπόνηση ξανά τον Νοέμβριο, ο χρόνος που απέμεινε ήταν λίγος και επιστράτευσε όλη του τη δύναμη και τη θέλησή του για να αντέξει την ταυτόχρονη ανάρρωση αλλά και προπόνηση, εστιάζοντας μόνο σε αυτή. Γνώριζε ότι το σπασμένο χέρι του θα μπορούσε να φέρει το τέλος σε κάθε του ελπίδα να κερδίσει, αλλά με απόλυτη αποφασιστικότητα είπε στον εαυτό του «ακόμα και αν το δεξί μου χέρι είναι άχρηστο, έχω το αριστερό μου χέρι, το δεξί μου πόδι και το αριστερό μου πόδι. Με αυτά τα εργαλεία δεν είναι απίθανο να κερδίσω». Μια ρήση που επαναλάμβανε στον εαυτό του για να τον εμπνέει και να τον οδηγεί μπροστά.

Ο χρόνος πέρασε γρήγορα και εκείνη η μοιραία ημέρα έφτασε, 20 Ιανουαρίου 1984, η ημέρα του 3^ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Καράτε! Είχε προπονηθεί για αυτή τη μέρα, μια ημέρα στην οποία τον είχε οδηγήσει το απάνθρωπο χέρι της μοίρας. Πέρα από το οποιοδήποτε κόστος είχε παραμείνει σταθερός στις απαιτήσεις του δασκάλου του.

Την πρώτη μέρα πάλεψε και κέρδισε, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά ο ίδιος ένιωθε ότι δεν ήταν ο συνηθισμένος του εαυτός. Είχε μείνει μακριά από αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού για αρκετό καιρό και όπως συμβαίνει με όλες τις απουσίες, ο άνθρωπος χάνει την ετοιμότητα , το συγχρονισμό και την απόλυτη προσήλωση στη νίκη. Με την επιστροφή του έπρεπε να σκάψει βαθύτερα για να βρει το πνεύμα του. Εκείνο το πνεύμα που τον είχε οδηγήσει στην πρώτη νίκη σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Την τρίτη μέρα του τουρνουά αναμετρήθηκε με τον Michael Thompson από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο τέταρτος γύρος διήρκησε 13 λεπτά. Με εκτενείς γύρους μέχρι το τέλος ο Nakamura κέρδισε με αποφασιστικότητα με μια αριστερή χαμηλή κλωτσιά και του δόθηκε ένα «wazaari».

Αργότερα ο Νakamura δήλωσε στο τότε περιοδικό Kyokushin “Η Δύναμη του Καράτε΄’ : «Χάρη σε αυτόν τον αγώνα και τους εκτενείς γύρους μπόρεσα να ανακτήσω την αγωνιστική μου αίσθηση και το πνεύμα μου, που μου έλειπαν στους προηγούμενους αγώνες».

Ο Νakamura έχοντας ανακτήσει το ρυθμό του κέρδισε και τον 5^Ο γύρο και έφτασε στα ημιτελικά.

Ο αντίπαλός του στα ημιτελικά ήταν ο βραζιλιάνος Ademir Costa. Ο Νakamura , ο οποίος ανέκτησε το αγωνιστικό του πνεύμα στον τέταρτο γύρο, άρχισε να δείχνει ότι ήταν στην καλύτερη φόρμα, όπως ακριβώς ήταν και στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα που είχε κερδίσει. Ο Ademir ένιωσε όλη τη δύναμη των πανίσχυρων χτυπημάτων του Νakamura και γρήγορα υποτάχθηκε στην επίθεσή του. Ο Ademir μάταια προσπάθησε να αντιμετωπίσει την επίθεση του Νakamura με την μοναδική τεχνική του στα χτυπήματα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Νakamura πήρε μια μονόπλευρη νίκη με 5-0 απέναντι στον Ademir.

Ο Ademir σε μια συνέντευξη μετά τον αγώνα δήλωσε: « ο φόβος του θανάτου ήταν αισθητός. Ο Νakamura βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην καλύτερη πνευματική κατάσταση: το αγωνιστικό του πνεύμα, η τεχνική και το σώμα του τον οδηγούν κατευθείαν στη νίκη».

Τώρα ο Νakamura, αν και είχε οξυδέρκεια και βελτιωμένο πνεύμα και ένα σώμα το οποίο δεν είχε τυφλά σημεία, υπέφερε αρκετά. Είχε πόνο στο δεξί του χέρι, τον οποίο κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, είχε διδαχθεί να υποφέρει αλλά τώρα τροφοδοτημένος από ένα πνεύμα που έκαιγε την ψυχή του, δεν αισθανόταν τον πόνο.

Στον τελικό και μετά από μια εκτενή και σκληρή μάχη νίκησε τον Keiji Sanpei, τον μακροχρόνιο αντίπαλό του για να γίνει ο 2^ος και 3^ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Καράτε.

Ο Shigeru Oyama, ο μετέπειτα υπεύθυνος του παραρτήματος του Kyokushin στη Νέα Υόρκη, ο οποίος ήταν διαιτητής στον τελικό του 3^ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Καράτε σχολίασε τους αγώνες του Νakamura : «Στον ημιτελικό ενάντια στον Ademir και στον τελικό ενάντια στον Keiji Sanpei αν κοιτούσες μέσα στα μάτια τον Νakamura και βλέποντας το πρόσωπό του ήταν σα να βλέπεις τον παλιό Makoto. Είδα ακριβώς το ίδιο πνεύμα που τον είχε οδηγήσει στη νίκη στο 2^ο Παγκόσμιο Τουρνουά Καράτε».

Αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και τροφοδοτημένος από μια φωτιά που ξέσπασε με τα απάνθρωπα λόγια του Mas Oyama, ο Makoto Νakamura αναδύθηκε ξανά μέσα από τις φλόγες του, όπως ο φοίνικας ξεπετάγεται μέσα από τις στάχτες, για να γίνει ο 2^ος και 3^ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Καράτε, ένα κατόρθωμα ακόμα ασυναγώνιστο.

Ο νικητής δύο συνεχόμενων Παγκοσμίων Τουρνουά που ακολούθησαν μετά το 2^ο Τουρνουά, όπως τον παρουσίασε το περιοδικό Kyokushin Karate «Η Δύναμη του Καράτε».

Στη συνέντευξη ανέφερε: «Κρατούσα σημειώσεις για όλα όσα μάθαινα από τον Sosai Mas Oyama και για πολλά προπονητικά είδη στις Η.Π.Α. πριν το 2^ο Παγκόσμιο Τουρνουά. Τις διάβαζα επανειλημμένα και τις χρησιμοποιούσα όταν έκανα μόνος μου εξάσκηση, γιατί δεν υπήρχε κανείς που να μπορούσε να εξασκηθεί μαζί μου. Εξάλλου μπορούσα να βασιστώ μόνο στον εαυτό μου, ο μόνος που μπορούσα να βασιστώ…επομένως αναπολούσα τις εμπειρίες μου και προπονούμουν όσο καλύτερα μπορούσα. Έκανα προπόνηση με έναν πρακτικό και λειτουργικό τρόπο. Για παράδειγμα, εάν μου έλειπε η αντοχή δεν έτρεχα μόνο 5 ή 6 χιλιόμετρα αλλά προσπαθούσα να βελτιώνομαι κάθε φορά και παρόλο που ακόμη και η 3λεπτη προπόνηση με βάρη ήταν δύσκολη στην αρχή, τελικά μπορείς να αυξήσεις τη δύναμή σου και το ρυθμό σου με καθημερινή προπόνηση.

Συχνά μου έλεγαν: «Έχεις ότι χρειάζεται κάποιος για να ασκήσει πολεμικές τέχνες». Ήταν ένα θετικό κομπλιμέντο, αλλά μόνο το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να γίνεις ένας δυνατός αθλητής καράτε. Έκανα σκληρή προπόνηση, αλλά το κράτησα για τον εαυτό μου.

Πολλοί άνθρωποι συχνά το ανέφεραν σαν «San Sei Era» ( Η εποχή όταν δύο μαχητές, ο Keiji Sanpei και ο Makoto Νakamura, έπαιζαν σημαντικό ρόλο σαν κορυφαίοι αθλητές καράτε αναφέρεται με τον όρο αυτό). Η αναφορά αυτή δεν ήταν σκόπιμη. Απλά έτυχε. Το σχόλιό του ήταν παρόμοιο με του Νakamura.

Ο Νakamura επίσης είπε: «Κοιτώντας πίσω στο παρελθόν τώρα συνειδητοποιώ ότι εκείνες οι επίπονες εμπειρίες με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Επομένως είμαι ευγνώμων για τα πάντα από τα βάθη της καρδιάς μου. Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες είναι φυσικό να τις αποφεύγουμε. Αντί να υποκύπτουμε σε αυτές εμείς πρέπει με γενναιότητα και αποφασιστικότητα να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Με τον τρόπο αυτό τα μετατρέπουμε σε πολύτιμα μαθήματα ζωής μέσα από τα οποία ωριμάζουμε».

Το βαρύ πυροβολικό Makoto Νakamura επέστρεψε μετά από εξαναγκασμό και αγωνίστηκε εξαιρετικά. Και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση αφήνοντας μια άριστη εντύπωση στους υποστηρικτές του.

Κέρδισε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του και πήρε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα πριν τη μεγαλειώδη απόσυρσή του.

Το κατόρθωμα να κερδίσει κάποιος το παγκόσμιο πρωτάθλημα συνεχόμενα δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα σε όλη την ιστορία του Kyokushin Karate.

Η ιστορία του Sosui Makoto Νakamura στα πρώτα του χρόνια

Μετά τον πόλεμο όλοι στην Ιαπωνία ήταν φτωχοί. Η οικογένεια Νakamura δεν αποτελούσε εξαίρεση, υπήρχε τέτοια ανέχεια που δεν περιγράφεται με λόγια. Αλλά οι γονείς του δεν παραπονιόταν καθόλου. Τρεφόταν και ντυνόταν φτωχά, αλλά έδιναν αρκετό φαγητό στα παιδιά τους. Χάρη σε αυτό τα παιδιά τους ποτέ δεν έμειναν πεινασμένα. Ο Νakamura ήταν πάντα ευγνώμων στους γονείς του για αυτό που είναι σήμερα.

Όταν ήταν μικρός ήταν συνεσταλμένος και ντροπαλός. Αλλά κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής του είναι γνωστό ότι ήταν ένα πολύ υγιές παιδί.

Πάντα ήταν άριστος στην Γυμναστική. Όταν επέστρεφε από ο σχολείο πήγαινε σε έναν παρακείμενο ποταμό ή έτρεχε στα χωράφια και στα βουνά και έπαιζε μέχρι που νύχτωνε.

Όταν ήταν στο γυμνάσιο ήταν μεγαλόσωμος, δυνατός και πάντα κέρδιζε στους καβγάδες. Είχε ηγετικές ικανότητες αλλά συχνά έμπλεκε σε καβγάδες με τα άλλα αγόρια, όπως προτάσσει και η φύση ενός παιδιού με αγωνιστικό πνεύμα. Η μητέρα του, Asako, συχνά γινόταν αποδέκτης τηλεφωνημάτων από το σχολείο με παράπονα για τη συμπεριφορά του, θέμα που την απασχολούσε αρκετά. Παρόλ’ αυτά ο Νakamura ποτέ δεν άσκησε βία σε αδύναμα παιδιά.

Αφού είχε την τύχη να είναι επιβλητικός, σωματώδης και δυνατός, καθώς ήταν 178cm στο ύψος και 70 κιλά στο βάρος, όταν αποφοίτησε από το γυμνάσιο, του δόθηκε η ευκαιρία να γίνει παλαιστής Sumo.

O πατέρας του Νakamura, Teruo, έπαιξε σημαντικό ρόλο σαν αθλητής στο άλμα εις ύψος. Φορούσε παπούτσια με καρφιά, όταν όλοι οι άλλοι φορούσαν αχυρένια σανδάλια. Επίσης, απρόσμενα, έπαιζε πιάνο σε τελετές όπως η τελετή έναρξης και η τελετή εισόδου στο Γυμνάσιο Miyamizu, από όπου αποφοίτησε ο Νakamura. Επιπλέον, ο πατέρας του ήταν καλός στη ζωγραφική και συχνά τον αποκαλούσαν “ Νakamura ο ζωγράφος”. Aκόμα, είχε εξαιρετικές συγγραφικές ικανότητες και ήταν το καμάρι για τα παιδιά του.

Ο πατέρας του, ένα τόσο αξιοσέβαστο πρόσωπο στη ζωή του Νakamura, ξαφνικά κατέρρευσε από εγκεφαλική αιμορραγία όταν ο Νakamura είχε μόλις μπει στο γυμνάσιο. Επομένως, η μητέρα του Asako του είπε : « Μόλις αποφοιτήσεις από το γυμνάσιο σε παρακαλώ βρες μια δουλειά για να ενισχύσεις το οικογενειακό εισόδημα». Εντούτοις, ο Νakamura ήθελε πραγματικά να πάει στο λύκειο και έπεισε τη μητέρα του να του επιτρέψει να συνεχίσει το σχολείο. Εκείνη την εποχή άρχισε να δουλεύει σε ένα σουπερμάρκετ συγγενών. Ήταν ένας εσωτερικός εργαζόμενος.

Καθώς του άρεσε ο αθλητισμός, ήταν μέλος της ομάδας ποδοσφαίρου στο λύκειο και ο δάσκαλός του περίμενε πως θα έχει ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ενώ συμμετείχε στις αθλητικές δραστηριότητες, ο ιδιοκτήτης του σουπερμάρκετ όπου εργαζόταν έπαιρνε συχνά τον Νakamura πριν προλάβει να τελειώσει την προπόνησή του και τον ανάγκαζε να τον βοηθάει. Όσο ελπιδοφόρο και αν φαινόταν το μέλλον του στο ποδόσφαιρο δεν είχε άλλη επιλογή από το να σταματήσει τις προπονήσεις ποδοσφαίρου αμέσως και να δουλεύει μέχρι αργά το βράδυ.

Η πρώτη επαφή με το Kyokushin Karate

Αφού αποφοίτησε από το λύκειο βρήκε μια δουλειά σε μια εταιρεία, η οποία έφτιαχνε γεύματα που χορηγούνται κατά τη διάρκεια πτήσεων, στο Τόκυο και άφησε πίσω την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, Miyazaki. Όταν μπήκε στην εταιρεία, για αρκετά χρόνια δούλεψε πολύ σκληρά. Εντούτοις, δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή του και άρχισε να αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούσε να αφοσιωθεί με όλη του την καρδιά. Εκείνο τον καιρό άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον και για τον Mas Oyama, ο οποίος έγραψε αρκετά βιβλία για το καράτε. Ο Νakamura είχε διαβάσει ένα από αυτά και είχε εντυπωσιαστεί βαθιά. «Πόσο καταπληκτικό είναι το Kyokushin Karate και ο Mas Oyama», σκέφτηκε! Ήθελε πραγματικά να συναντήσει τον Mas Oyama και επισκέφτηκε το Kyokushin Kaikan.

Το Φεβρουάριο του 1975, όταν ήταν 23 ετών, έγινε μέλος του Kyokushin Kaikan, την γενική έδρα του Dojo. Εκείνη την περίοδο το Kyokushin Kaikan ετοιμαζόταν για ένα σημαντικό γεγονός, το 1^Ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε, το οποίο θα γινόταν σε επτά μήνες και η ατμόσφαιρα στο Dojo ήταν αρκετά τεταμένη.

Τρεις μέρες αφού έγινε μέλος του Dojo, είχε την πρώτη του άσχημη εμπειρία. Ένας από τους εκπαιδευτές, ένας Senpai είπε στο Νakamura να κάνει kumite μαζί του μετά από μια συνηθισμένη προπόνηση. Ο μεγαλόσωμος Νakamura ξεχώριζε. Στην ουσία , όμως, δεν είχε ακόμα διδαχθεί πώς να χτυπάει και να κλωτσάει σωστά. Αλλά δεν θα μπορούσε να παρακούσει την εντολή του Senpai του. Προετοιμάστηκε για να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε αλλά δυστυχώς με μια κλωτσιά του χτύπησε τον εκπαιδευτή του στη βουβωνική χώρα. Μετά από αυτό ο Νakamura υπέμεινε μια διαρκή επίθεση από τον Sensei του.

Η προπόνηση για το Kyokushin Karate ήταν πραγματικά σκληρή αλλά ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά τον χτυπούσαν οι εκπαιδευτές του αυτός δεν τα παράτησε. Είχε ακούσει ότι δεν ήταν ασυνήθιστο για τους μαθητές να αιμορραγούν ή να σπάνε κάποιο κόκαλο κατά τη διάρκεια της προπόνησης στο Kyokushin Karate. Αυτός έγινε μέλος του Kyokushin Kaikan έχοντας υπόψη του ότι αυτό ήταν κάτι φυσιολογικό. Ήθελε πραγματικά να γίνει δυνατός και υπέμεινε και άντεχε κάθε ταλαιπωρία στο Kyokushin Karate.

Δεν ανέφερε τίποτα για το καράτε σε κανέναν στην εταιρία του. Για το λόγο αυτό και διαδόθηκε η φήμη ότι ο Νakamura, ο οποίος συχνά είχε μελανιές και μαυρισμένα μάτια , έπινε και έμπλεκε σε καβγάδες κάθε βράδυ. Δεν προσπάθησε να διαψεύσει αυτές τις φήμες λέγοντας στους συναδέλφους του ότι έκανε προπόνηση στο Kyokushin Karate , γιατί θεωρούσε ότι θα ήταν καύχημα από την πλευρά του και δεν επιθυμούσε ανεπιθύμητο θαυμασμό. Επομένως, παρόλο που οι συνάδελφοί του τον κακολογούσαν συνέχισε να προπονείται στο Dojo στα κρυφά.

Αρκετές εβδομάδες αργότερα και αφού είχε γίνει μέλος στο Kyokushin Kaikan συνάντησε τον Sosai Mas Oyama για πρώτη φορά. Το πρώτο πράγμα που ο Mas Oyama είπε ήταν: «Οι μεγαλόσωμοι άντρες σαν και εσένα έχουν την τάση να τα παρατάνε εύκολα». Ο Νakamura απογοητεύτηκε όταν το άκουσε αυτό. Αλλά ένας από τους Senpai του είπε: «Πρέπει να είσαι περήφανος που ο Sosai Mas Oyama απευθύνθηκε σε σένα, είναι πολύ ιδιαίτερη τιμή…».Τα λόγια αυτά τον ενθάρρυναν.

Ένα από τα σλόγκαν του είναι «όταν θελήσεις να κάνεις κάτι, τότε είναι η καλύτερη στιγμή» ή «ποτέ δεν είναι αργά για να αρχίσεις κάτι». Αυτό είναι κάτι που αποκόμισε από την προσωπική του εμπειρία. Άρχισε το καράτε στα 23 του χρόνια. Είναι αλήθεια ότι η ηλικία των 23 είναι λίγο αργά για να ξεκινήσει κάποιος μια ανταγωνιστική καριέρα στις πολεμικές τέχνες ή να γίνει αθλητής πολεμικών τεχνών, αλλά ο Νakamura ανέφερε ότι αυτή η αργοπορημένη έναρξη ήταν περισσότερο ένα πλεονέκτημα για την μετέπειτα πορεία του στο καράτε επειδή μπορούσε να αφιερωθεί στη προπόνηση έχοντας αποκτήσει κάποιες εμπειρίες ζωής.

Η περίοδος της προπόνησης στο καράτε

Ο Νakamura, ο οποίος έκανε προπόνηση στο καράτε για λιγότερο από ένα χρόνο, στην ομαδική είσοδο στο Πρώτο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε κρατούσε απλά το πλακάτ της ομάδας του. Εντυπωσιακά, οι Ιάπωνες μαχητές κατέκτησαν τις έξι πρώτες θέσεις. Μετά το τουρνουά, το οποίο ήταν μια επιτυχία όσον αφορά και στον ανταγωνισμό αλλά και στους θεατές, ο 1^Ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Katsuaki Sato είπε: «Άκου Νakamura, θα έρθει η σειρά σου σε τέσσερα χρόνια. Μπορείς να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής».

Ο Sato είχε νιώσει τη δύναμη που είχαν οι ξένοι μαχητές εξαιτίας των δυνατών σωμάτων τους και σκέφτηκε ότι μόνο ο ο Νakamura με την εντυπωσιακή σωματική του διάπλαση θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους ξένους αθλητές, οι οποίοι σε τέσσερα χρόνια θα είχαν γίνει ακόμη πιο δυνατοί.

Η πρώτη συμμετοχή του Νakamura σε Τουρνουά Καράτε ήταν μια ομαδική συμμετοχή στη Χαβάη. Ο πρώτος του αντίπαλος ήταν 180cm στο ύψος και 80 κιλά και ασκούσε ένα διαφορετικό τύπο Καράτε. Σε μια συνέντευξή του είπε : « Όταν ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη εγώ εκτοξεύθηκα στον αντίπαλό μου και τον γρονθοκόπησα με όλη μου τη δύναμη. Σαν αποτέλεσμα, ο αντίπαλός μου εκτινάχθηκε πίσω σχεδόν 2 μέτρα». Και αυτό χωρίς καμιά υπερβολή. Αργότερα ο Sosai Mas Oyama έγραψε στο βιβλίο του ότι ο αντίπαλος του Makoto εκτινάχθηκε περίπου 5 μέτρα από τη γροθιά του.

Σε μια συνηθισμένη κοινωνία οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αξιοσέβαστοι. Εντούτοις, στο καράτε, όσο περισσότερη εξάσκηση κάνεις, τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτάς. Καθοδηγούμενος από την «αξία της νίκης και της ήττας», η οποία δεν ανταποκρινόταν σε μια κοινωνία μισθωτών εργαζομένων, το κίνητρο του Νakamura για το καράτε ενισχύθηκε.

Το χρόνο που ακολούθησε το τουρνουά στη Χαβάη, έκανε την πρώτη του εμφάνιση παν-ιαπωνικά στο 9^Ο Παν-ιαπωνικό Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε το Νοέμβριο του 1987. Ο Νakamura είχε περάσει τις εξετάσεις για τη μαύρη ζώνη στα προκριματικά πριν από το μεγάλο πρωτάθλημα. Ήταν η μεγαλύτερή του επιθυμία.

Εξαιτίας των προηγούμενων γεγονότων ήταν γεμάτος ενθουσιασμό, σθένος και ενέργεια και κατόρθωσε να κατακτήσει την 3^η θέση, παρόλο που ήταν η πρώτη του συμμετοχή.

Στους ημιτελικούς αγωνίστηκε ενάντια στον Keiji Sanpei και κέρδισε τον αγώνα αφού έπρεπε να ολοκληρώσει 3 επιπλέον γύρους. Και κατέκτησε την 3^η θέση στο 10^Ο Παν-ιαπωνικό Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε τον επόμενο χρόνο. Ο Νakamura δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος με αυτό το αποτέλεσμα. Το να κερδίσεις την 3^η θέση σε δύο συνεχόμενες χρονιές ήταν αξιοσημείωτο γεγονός αλλά ο Νakamura στόχευε ψηλά-ήθελε να κερδίσει το πρωτάθλημα.

Εκείνη την εποχή εργαζόταν σε μια εταιρία. Έκανε σκληρή προπόνηση κάθε μέρα αλλά ήθελε πραγματικά να κάνει περισσότερη προπόνηση. Πάντα είχε έντονη την επιθυμία να κερδίσει ένα πρωτάθλημα! Και τότε αναρωτήθηκε αν είχε νόημα να συνεχίσει να εργάζεται στην εταιρία. Μετά τα Παν-ιαπωνικά Πρωταθλήματα το πάθος του για το καράτε γινόταν κάθε μέρα και πιο έντονο, αλλά δεν είχε το κουράγιο να αφιερώσει το μέλλον του στο καράτε. Κάποια μέρα ο Sosai Mas Oyama τον ρώτησε : «Δεν θέλεις να βάλεις όλη σου την ενέργεια στο καράτε;» αλλά ο Νakamura δεν μπορούσε να απαντήσει αμέσως.

Μην ξέροντας τι να κάνει ο Νakamura τελικά συμβουλεύτηκε την μητέρα του Osako. Στο παρελθόν η Osako έλεγε : «Δεν μπορείς να ζήσεις από το καράτε» , αλλά όταν τη ρώτησε αυτή τη φορά απάντησε με λόγια αναπάντεχα που προκάλεσαν έκπληξη. Του είπε ότι μπορεί να κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Παίρνοντας θάρρος από αυτά τα λόγια ο Νakamura αποφάσισε να παραιτηθεί από τη δουλειά του. Σκέφτηκε ότι ενώ οι άλλοι αθλητές προπονούνται σκληρά, όσο αυτός συνεχίζει τη δουλειά του θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο για αυτόν να κερδίζει. «Εάν διαμορφώσω ένα πιο κατάλληλο περιβάλλον, όπου θα μπορώ να συγκεντρωθώ στο καράτε, προφανώς και θα έχω καλύτερα αποτελέσματα». Για τον ίδιο αυτό ήταν μια αυτό-δικαίωση και μια λογική εξέλιξη, που του έδωσε την πεποίθηση ότι το σωστό θα ήταν να παραιτηθεί από την εταιρία.

Παρολ΄ αυτά έπρεπε να αντιμετωπίσει μια σκληρή κατάσταση. Για να μπορέσει να ζήσει δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει μια δουλειά μερικής απασχόλησης. Εφόσον ήθελε να προπονείται την ημέρα έπρεπε να εργαστεί το βράδυ. Ο Νakamura αναπολώντας εκείνη την εποχή ανέφερε: «Έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι θα δούλευα βράδυ καθώς και τις δυσκολίες που αυτό θα επέφερε, σε συνδυασμό με τη σωματική κούραση από την προπόνηση, παρόλο που και τα δύο ήταν εντελώς διαφορετικές εμπειρίες, αλλά πολύτιμες ταυτόχρονα».

Μόλις ο Sosai Mas Oyama έμαθε ότι ο Νakamura παραιτήθηκε από την εταιρία τον διέταξε να πάει στις Η.Π.Α. Το 2^Ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε θα γινόταν σε ένα χρόνο. Τα έξοδα του ταξιδιού θα τα παρείχε το Kyokushin Kaikan αλλά θα έπρεπε να ήταν προετοιμασμένος για τα «προς το ζην» κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί. Ο Νakamura κατάφερε να αποταμιεύσει περίπου 200,000 γιεν και έφυγε για τις Η.Π.Α.

Η προπόνηση με τον Shihan Shigeru Oyama στο Kyokushin Kaikan στις Η.Π.Α. ήταν πολύ πιο σκληρή απ’ ότι περίμενε αλλά σκέφτηκε ότι εφόσον παραιτήθηκε από τη δουλειά του , το καράτε ήταν ο μόνος τρόπος πλέον για να ζήσει και προπονούταν σκληρότερα από ποτέ. Έκανε προπόνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ και κοιμόταν στο Dojo χρησιμοποιώντας ένα γάντι για μαξιλάρι. Ήταν τελείως απορροφημένος και όσο βρισκόταν στην Αμερική η ζωή του ήταν το καράτε.

Έμεινε για 2 μήνες στη Νέα Υόρκη και 2 εβδομάδες στην Αλαμπάμα. Κατά την παραμονή του κέρδισε το πρωτάθλημα στη Νέα Υόρκη. Με την επιμονή του και την αφοσίωσή του στην προπόνηση το σώμα του άρχισε να φτάνει στην κορύφωση που ο ίδιος ονειρευόταν. Γυρνώντας στην Ιαπωνία με πιο δυνατό πνεύμα και σώμα τον περίμενε το 11^Ο Παν-ιαπωνικό Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε. Εκείνη την περίοδο ο Νakamura είχε ύψος 183cm και βάρος 120 κιλά. Έδειξε ακατανίκητη δύναμη από την αρχή του τουρνουά . Από τον 1^Ο έως τον 4^Ο γύρο κέρδισε όλους τους αγώνες με “Wazaari” ή “Ippon”. Στον τελικό αγωνίστηκε με αντίπαλο τον Keiji Sanpei. Την τελευταία φορά που είχε αγωνιστεί με τον Keiji Sanpei ήταν στο 9^Ο Παν-ιαπωνικό Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε.

Ο Νakamura, το «βαρύ πυροβολικό», πανίσχυρος, δυνατός και αποφασισμένος ενάντια στον επιδέξιο και περίτεχνο Sanpei, ήταν και οι δύο εξαιρετικοί μαχητές και ήταν δύσκολο να κρίνει κάποιος τον νικητή. Αλλά ο Νakamura έκανε ολοκληρωτική χρήση της όχι μόνο της δύναμης αλλά και της τεχνικής που είχε αποκτήσει κατά την εκπαίδευσή του στην Αμερική. Τελικά το δυνατό του πνεύμα υπερίσχυσε του Sanpei, και τελικά ο κριτής υπέδειξε νικητή το Νakamura. Επιτέλους, ο Makoto Νakamura στεκόταν περήφανος στην κορυφή μετά την τρίτη του συμμετοχή σε Παν-ιαπωνικό Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε.

«Δεν είναι ποτέ αργά για να ξεκινήσεις το οτιδήποτε, η κατάλληλη ώρα είναι όταν θελήσεις να το κάνεις. Αυτό είναι το σλόγκαν μου, ακόμη και τώρα είμαι πιστός σε αυτό , επομένως όταν πια ήμουν έτοιμος και πίστευα ότι θα κερδίσω σκέφτηκα ότι όντως τα κατάφερα».

Αυτό το τουρνουά μεταδόθηκε παγκοσμίως από την τηλεόραση στην κυριακάτικη πρώτη ζώνη. Αυτό προκάλεσε μεγάλο ντόρο στην ιδιαίτερη πατρίδα του Νakamura, την Nobeoka στην επαρχία Miyazaki, και ο Νakamura έγινε το καμάρι της περιοχής. Η μητέρα του Asako, η οποία δεν ήταν και πολύ χαρούμενη που ο γιος της ασχολούταν με το καράτε, τώρα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η αφοσίωση και η αγάπη του γιού της για το καράτε τον είχαν φτάσει στην κορυφή και έτσι του είπε : «Θα σε υποστηρίζω με όλη ου την καρδιά και θα βρω τρόπο να σε στηρίξω και οικονομικά. Θέλω να εναποθέσεις όλη σου την ενέργεια στο καράτε για να κερδίσεις το Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά». Ενθαρρυμένος από τη μητέρα του ο Νakamura απέκτησε ακόμη υψηλότερο κίνητρο για να προπονηθεί για το Παγκόσμιο Τουρνουά.

Μία εβδομάδα μετά την τηλεοπτική αναμετάδοση ο Sosai Mas Oyama δέχτηκε μια σημαντική προσφορά από τον Ikki Kaijiwara, τον δημιουργό του αυθεντικού Karate Bakaichidai. Ο επαγγελματίας παλαιστής Antonio Inoki παρατήρησε στην τηλεόραση με έκπληξη την ευλυγισία του Νakamura, λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν πάνω από 120 κιλά. Ο Antonio Inoki ήταν ο πρόεδρος της Επαγγελματικής Εταιρείας Πάλης Shin Nihon. Ένας από τους διευθυντές πωλήσεων της εταιρείας έκανε την εξής προσφορά στο Νakamura : «Θα ήθελες να γίνεις ένας επαγγελματίας παλαιστής με σημαντικές οικονομικές απολαβές;» O Νakamura, όμως δεν ενδιαφερόταν για την επαγγελματική πάλη, στην οποία συμμετέχεις σε 300 αγώνες ετησίως, και αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά.

Ο Mas Oyama είπε στο Νakamura ότι για να κερδίσει το Παγκόσμιο Τουρνουά θα πρέπει να προπονείται στο Kumite με μεγαλόσωμους αντιπάλους . Και έτσι ο Νakamura ταξίδεψε στο Connecticut στις Η.Π.Α. δύο φορές πριν το Παγκόσμιο Τουρνουά. Ήταν προγραμματισμένο να γίνει σε έξι μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων έχτισε τις δεξιότητές του και δούλεψε με το σώμα του.

Το 2^Ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε

Το 2^Ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε κράτησε τρεις μέρες, από τις 23 μέχρι τις 25 Νοεμβρίου 1979 (Showa 54). Ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα για τον Νakamura, ο οποίος δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου το βράδυ πριν το τουρνουά.

Από όλο τον κόσμο (45 χώρες), 145 μαχητές συγκεντρώθηκαν σε αυτό το Τουρνουά. Στην τελετή έναρξης, όταν εμφανίστηκαν οι αθλητές από τις Η.Π.Α. , οι οποίοι ήταν όλοι σχεδόν 2 μέτρα στο ύψος , οδηγούμενοι από τον Willie Williams , οι θεατές χειροκρότησαν με κομμένη την ανάσα. Ο Willie Williams θεωρούταν ο πιο δυνατός αντίπαλος για την Ιαπωνία.

Εκείνη την εποχή η Ιαπωνία είχε σαν αποστολή να κερδίσει το πρωτάθλημα πάση θυσία. Ο Sosai Mas Oyama τους είπε ότι αν χάσουν θα πρέπει όλοι να κάνουν χαρακίρι. Όπως φαίνεται από τα λόγια του Mas Oyama ήταν μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Η Ιαπωνία δεν είχε πλέον συντριπτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις άλλες χώρες. Οι μαθητές των Dojo και όσοι ασχολούνταν με αυτό και είχαν έρθει να ενισχύσουν τους Ιάπωνες μαχητές το γνώριζαν αυτό. Επομένως, παρακολουθούσαν τους αγώνες με κομμένη την ανάσα.

Ο Νakamura ήταν ένας αθλητής με υψηλή βαθμολογία και ο πρώτος του αγώνας έγινε στο δεύτερο γύρο. Έκανε μια συντριπτική νίκη με σκορ 5-0. Εντούτοις, στον 3^Ο γύρο αγωνίστηκε σκληρά με τον Hans Lundgren από τη Σουηδία (195cm, 95kg). Τελικά ο Νakamura κέρδισε 4-0 με το δυνατό πνεύμα του μετά από δύο επιπλέον γύρους. Για άλλη μια φορά ο Νakamura έδειχνε τη δυναμική του στους αγώνες. Ο Lundgren αργότερα πήγε στις Η.Π.Α. και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σαν ηθοποιός του Hollywood, με το όνομα Dorf Lundgren. Στην ταινία “Rocky 4” έπαιξε το ρόλο του Ivan Drago.

Μετά τον αγώνα με τον Lundgren, ο Νakamura συνέχισε να κερδίζει χωρίς καμία δυσκολία μέχρι τα ημιτελικά. Στον αγώνα με τον John McShree από τη Δανία ο Νakamura πήρε τη νίκη με “Ippon” με χτύπημα με το γόνατο στα 16 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα. Αυτός ο χρόνος ΤΚΟ έγινε το πιο σύντομο ρεκόρ ΤΚΟ στο 2^ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Στον τελικό ο αντίπαλός του ήταν ο Keiji Sanpei. Ο Makoto Νakamura, το κινητό άρμα μάχης ενάντια στον Keiji Sanpei, με την σκυλίσια επιμονή και την πιο ελαφριά και ευκίνητη κορμοστασιά, μια μάχη γιγάντων. Στην αίθουσα επικρατούσε μια τεταμένη ατμόσφαιρα γιατί στα ημιτελικά ο Willie Williams αποκλείστηκε εξαιτίας ενός φάουλ κατά τη διάρκεια ενός σκληρού γύρου με τον Sanpei. Σαν αποτέλεσμα οι θεατές ήταν προβληματισμένοι καθώς περίμεναν την τελική αναμέτρηση.

Ο τελευταίος ήχος ακούστηκε παρουσιάζοντας τους δύο γίγαντες του Kyokushin. Ο αγώνας άρχισε και ο Νakamura εξαπέλυσε μια άγρια επίθεση, ο Sanpei γλίστρησε, σηκώθηκε και ανταπέδωσε, με αποτέλεσμα να σηκωθεί η σημαία αλλά χωρίς να κερδίσει πόντο. Ο πρώτος γύρος κράτησε πολύ και ήταν σκληρός, και οι δύο αθλητές έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν σε μια εντελώς ισορροπημένη μάχη που έληξε με σκορ 0-0. Ο θερμός αγώνας γινόταν όλο και πιο έντονος και οι θεατές συνεπαρμένοι από τη μάχη ζητωκραύγαζαν με ενθουσιασμό. Στον δεύτερο γύρο ο Νakamura μάζεψε όλες του τις δυνάμεις και επιτέθηκε στον Sanpei με όλο του το είναι. Ο Sanpei ανίκανος να αντισταθεί στην επίθεση του Νakamura κατέρρευσε μετά από μια άσχημη μπροστινή κλωτσιά η οποία τον ανάγκασε να υποχωρήσει. Ο Νakamura κλείδωσε τον τελευταίο γύρο και κέρδισε την επική μάχη με σκορ 3-0. Τελικά, μετά από μια 9λεπτη άγρια μάχη ο Νakamura έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής και στάθηκε στο ψηλότερο βάθρο του παγκόσμιου Kyokushin Karate.

Τα Dojo του Nakamura

Μετά το 2^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά Καράτε το 1981 , το 1982 ο Νakamura επιλέχθηκε να γίνει ο Υπεύθυνος του Παραρτήματος της περιφέρειας Hyogo και ίδρυσε το παράρτημα Kyokushin Kaikan Hyogo. Αφού ίδρυσε το πρώτο dojo στην Βουδιστική Αίθουσα στην Ashiya City, δύο χρόνια αργότερα έφτιαξε ένα μόνιμο dojo στην πόλη Amagasaki. Παρόλο που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής ήταν πολύ δύσκολο να διοικείς ένα dojo στην έναρξη της λειτουργίας του.

Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδελφού του στην πόλη Nishinomiya. Τα πρωινά και νωρίς τα απογεύματα προπονούταν ο ίδιος και έκανε και κάποια γραφική δουλειά. Αργότερα, τα απογεύματα δίδασκε καράτε και μετά το τέλος των μαθημάτων μοίραζε φυλλάδια για να προσελκύσει μαθητές μέχρι αργά τη νύχτα.

Ο Νakamura ήταν τελειομανής σε όλα, και έτσι συνέχισε και με τη διοίκηση των dojo. Σύντομα οι επιχειρήσεις μπήκαν στο σωστό δρόμο και άνοιγε καινούρια dojo το ένα μετά το άλλο. Εκτός από τη Ashiya και την Amagasaki άνοιξε αρκετά dojo στις πόλεις Himeji, Kakogawa, Akashi, Kobe, Nada, Itami, Takarazuka και Nishinomiya. Ο όμιλος εξαπλώθηκε σε όλη την περιφέρεια Hyogo. Μετά από αυτό επεκτάθηκε και στο νότιο μέρος της περιφέρειας Osaka και ο όμιλος μετονομάστηκε σε Kyokushin Kaikan Hyogo- South Osaka.

Ο μεγάλος σεισμός του Hanshin-Awaji

Στις 17 Ιανουαρίου 1995 ο Νakamura έζησε το μεγάλο σεισμό του Hanshin-Awaji, ο οποίος είχε επίκεντρο την περιοχή Hyogo Ward στο Kobe, όπου ζούσε και ο Νakamura.Τα σπίτια των γειτόνων του κατέρρευσαν και φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη γειτονιά.

Αμέσως μετά το σεισμό ο Νakamura, ο οποίος γλύτωσε κατά τύχη, πήγε στο σπίτι των πεθερικών του για να δει αν ήταν ασφαλής. Εκείνοι ήταν παγιδευμένοι σε ένα κτίριο το οποίο είχε καταρρεύσει. Η φωτιά πλησίαζε και οι διασώστες θα ήταν απίθανο να φτάσουν εκεί εγκαίρως. Δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σαν εργαλείο για να μετακινήσει τα συντρίμμια. Εντούτοις, ο Νakamura, πάνω στην απελπισία του, έσπασε τους τοίχους από τούβλα με τα γυμνά του χέρια, τράβηξε έξω μια κολώνα που τον εμπόδιζε και έσωσε τα πεθερικά του, ενώ στη συνέχεια βοήθησε και τους γείτονες που καλούσαν σε βοήθεια, όπου άκουγε φωνές.

«Ποτέ δε σκέφτηκα ότι η εκπαίδευσή μου στο καράτε θα αποδεικνυόταν τόσο χρήσιμη», ανέφερε αργότερα. Τα χέρια του αιμορραγούσαν στην προσπάθειά του να σώσει τον κόσμο αλλά δεν τον ενδιέφερε καθόλου, συνέχιζε να σώζει ανθρώπους τον ένα μετά τον άλλο ακούραστος.

Τα διακεκριμένα dojo του Νakamura

Ο Νakamura αρίστευσε στο να εστιάζει στις ικανότητες των μαθητών και να τους προπονεί για να γίνουν δυνατοί μαχητές σωματικά και πνευματικά. Ανέδειξε πολλούς πρωταθλητές και συμμετέχοντες στα Παν-ιαπωνικά Τουρνουά Καράτε και στα Παγκόσμια Ανοιχτά Τουρνουά Καράτε όπως οι Takahiro Kajiwara, Yoshitaka Nishiyama, Hidehiko Hashizume, Naoyuki Sonoda, Hideki Shibata, Norihisa Horiike, Masanori Takao, Masafumi Tagahara, Koji Yasuda, Toru Sumitani, Tadakuni Tokuda, Makoto Ikemoto, Tomohiko Matsuoka, Toshihiro Kanamori, Gennki Kamei και Masanaga Nakamura ( ο τωρινός Πρόεδρος του Νakamura Dojo) και κατέληξε να γίνει το πιο υψηλού κύρους Dojo στο Kansai.

Το 2003 οι αξιοθαύμαστες ικανότητές του τον οδήγησαν να χριστεί γενικός επόπτης της Ιαπωνικής ομάδας για το 8^Ο και 9^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά. Στο 7^Ο Παγκόσμιο Τουρνουά κέρδισε το πρωτάθλημα ο Francisco Phillio και έγινε ο πρώτος ξένος πρωταθλητής στην ιστορία του Kyokushin. Μετά από αυτό ο αριθμός δυνατών ξένων αθλητών αυξανόταν χρόνο με το χρόνο και οι Ιάπωνες αθλητές ένιωθαν σαστισμένοι από τον όγκο και τη δύναμη των ξένων αθλητών. Ήταν κάτι δυσάρεστο και κάτι έπρεπε να γίνει για να αποκατασταθεί η Ιαπωνία σαν η νόμιμη κληρονόμος στο θρόνο του Ιαπωνικού Καράτε. Το να επιστρέψει η Ιαπωνία στις νίκες ήταν όρκος και απεγνωσμένη επιθυμία για τους Ιάπωνες. Για το λόγο αυτό και επιλέχθηκε ο Νakamura σαν γενικός επόπτης.

Ο Νakamura ένωσε τους αθλητές της εθνικής Ιαπωνίας χρησιμοποιώντας το «στυλ του Νakamura» σαν μέθοδο προπόνησης, το οποίο δημιούργησε μια πολύ δυνατή σχέση μεταξύ τους.

Σαν αποτέλεσμα, στο 8^Ο Παγκόσμιο Ανοιχτό Τουρνουά Καράτε ο Hitoshi Kiyama, ο οποίος ήταν ο άσσος της Ιαπωνίας, κέρδισε το πρωτάθλημα.

Ήταν εξαιρετικό, η Ιαπωνία επέστρεψε στο θρόνο της.

Η διαδοχή του Mas Oyama Kyokushin Karate

Στις 4 Δεκεμβρίου 2014, οι σχολές του Nakamura δήλωσαν ανεξαρτητοποίηση από την οργάνωση Kyokushin Kaikan και ίδρυσαν ένα νέο οργανισμό, τον Ι.Κ.Ο. Nakamura , International Karate Organization Kyokushinkaikan Nakamura .

Εξαιτίας αυτών των διαιρέσεων του οργανισμού και τις διάφορες φιλοσοφικές διαφορές, η οργάνωση Kyokushin Kaikan έγινε εντελώς διαφορετική από το “Kyokushin Karate” που ο Sosai Mas Oyama είχε ιδρύσει. Η μόνη επιθυμία του Makoto Nakamura είναι να συνεχίσει να προστατεύει και να αναπτύσσει το Kyokushin Karate που είχε ιδρύσει ο Sosai Mas Oyama.

Αυτό το δυνατό πάθος και ο ενθουσιασμός διαδόθηκε ευρέως και στην Ιαπωνία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο και η ανακοίνωση της δήλωσης ανεξαρτητοποίησης πήρε πάνω από 50.000 “likes” στο “Facebook”.

Eεπιπλέον, πολλοί οργανισμοί καράτε στο εξωτερικό θέλησαν να δουλέψουν με την ΙΚΟ Nakamura . Ο Καναδάς, η Πολωνία, το Ιράν, η Ελλάδα , η Νότια Αφρική, η Ταιβάν , η Κίνα, η Ρωσία , το Καζακστάν , η Ρουμανία , η Αγγλία , η Αμερική , η Χιλή , η Σιγκαπούρη και πολλές άλλες χώρες οι οποίες έχουν ήδη γίνει μέλη του Kyokushin Kaikan ΙΚΟ Nakamura Dojo.

Ήδη, το 1^Ο Διεθνές φιλικό πρωτάθλημα Καράτε Ι.Κ.Ο. Nakamura έγινε στις 10 Δεκεμβρίου 2017 .

«Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις το οτιδήποτε». Αυτό είναι το σλόγκαν με το οποίο πορεύτηκε ο Nakamura σε όλη του τη ζωή.

Ο Διεθνής Οργανισμός Καράτε IKO Nakamura είναι ένα νέο ρεύμα στο Καράτε με προορισμό να το διαδώσει περαιτέρω σε όλο τον κόσμο και στο παρόν και στο μέλλον.